Historia szkoły
,,Pierwsza wzmianka o szkole w Grabowie Królewskim pochodzi z XVI w . Kolejne są z roku 1840. Właścicielem Grabowa był wówczas hrabia Łaszczyński. Na Wygodzie założona została szkoła, która mieściła się w gościńcu.W latach 1906-1907 wybudowano szkołę. Nowy budynek szkolny składał się z dwóch lekcyjnych, na piętrze zaś znajdowały się mieszkania dla nauczycieli. Do dziś służy on uczniom i stanowi część obecnej placówki. Oficjalne otwarcie szkoły odbyło się 1 lipca 1907 roku.
Pierwszym kierownikiem szkoły był Dobrogowski, a następnym od roku 1918 Wagner.
Po I wojnie światowej w latach 1918-1920 nauka odbywała się nieregularnie. Szkoła posiadała trzy klasy, a nauczycielem dochodzącym z Zielińca był Metzke.
W latach międzywojennych była to szkoła dwuklasowa. Od roku 1920 kierownikiem Szkoły Podstawowej w Grabowie Królewskim była Józefa Piekarczykówna, nauczycielką Jadwiga Galochowska.
W roku 1927 do szkoły uczęszczało 180 uczniów, których kształciło trzech nauczycieli.
Rok 1939 był tragiczny dla polskiego narodu, szkolnictwa, nauczycieli. 30 listopada 1939 roku nauczycielki: Piekarczykówna i Galochowska zostały wywiezione do Radomia, szkoła została zamknięta. Od roku 1944 w budynku szkolnym kwaterowali żołnierze niemieccy. W tym okresie budynek został mocno zniszczony . 21 stycznia 1945 roku szkołę zajęli żołnierze radzieccy. W tym czasie nastąpiła dalsza dewastacja budynku.
Środowisko lokalne było świadome straconych przez wojnę lat, dlatego już 15 lutego 1945 roku wznowiono naukę. Pierwszym powojennym kierownikiem szkoły został Aleksander Woźniak. Był to bardzo trudny okres; lekcje odbywały się w jednej sali. Brakowało wszystkiego: podręczników, szyb, opału, była jednak ogromna chęć nauki i nadrobienia straconego czasu.
1 września 1945 roku kierownikiem Szkoły Podstawowej w Grabowie Królewskim został Melchior Korytowski. Pełnił tę funkcję przez 26 lat. Jego nazwisko wpisało się w historię tego miejsca.
Początkowo była to szkoła czteroklasowa, co roku przybywała jedna klasa i w 1948 była to już szkoła siedmioklasowa, od w roku 1966 ośmioklasowa.
Po wojnie budynek szkolny wymagał kapitalnego remontu. Lekcje odbywały się w dwóch salach na parterze, z czasem utworzono trzecią salę na piętrze. Nauka odbywała się na dwie zmiany, strych został zaadaptowany na mieszkania dla nauczycieli.
W 1957 roku rozpoczęto rozbudowę szkoły. Przybudówka została oddana do użytku w 1960 roku. Mieściły się w niej dwie izby lekcyjne, szatnia, a na piętrze dwa małe mieszkania dla nauczycieli. Szkoła posiadała więc sześć izb lekcyjnych.
